Bij twijfel (nog) niet doen.

Ik denk dat de meeste mensen weleens worstelen met een beslissing. Zelf vind ik het soms lastig een beslissing te nemen. Zeker als mijn hoofd de strijd aan dreigt te gaan met mijn gevoel. Uit ervaring weet ik inmiddels dat mijn gevoel altijd de beste richtingaanwijzer is. Toch vind ik het nog steeds fijn om dingen met feiten te onderbouwen. Daar ben ik ook dan ook heel goed in. Tegelijkertijd is het een valkuil om alles tot in detail te willen analyseren, zelfs nadat ik allang een besluit genomen heb. Wat kan een mens het zichzelf moeilijk maken. En wat doe je als je het moeilijk vindt ergens een keuze in te maken? Kies je dan voor hoop of vertrouwen? Als je hoopt dat iets gebeurt, hoopt dat het goed komt, welke beslissing neem je dan? Neem jij dan verantwoordelijkheid voor jouw eigen leven en beslissingen? Of ga je af op wat een ander denkt, zegt, en vestig je hoop op dingen en personen buiten jou? Het is goed om het verschil tussen hoop en vertrouwen te begrijpen en voelen. Het is niet altijd eenvoudig. Ieder mens wil graag trouw zijn aan zichzelf. Hoe doe je dat?

Durf autonoom te zijn

Verantwoordelijkheid nemen voor jezelf, voor jouw leven, geluk en gezondheid, kan maar op 1 manier en dat is door te vertrouwen op jezelf en je eigen inschatting, je intuïtie, jouw waarheid. Dat vertrouwen kun je vinden in jezelf. Met hoop geef je je autonomie weg aan iets buiten jou. Met vertrouwen in jou, bouw je op je eigen basis en ben je autonoom. Dat vraagt dus een actieve en bewuste manier van besluitvorming. Zelf ergens induiken, dingen opzoeken, op een rij zetten, consequenties aanvaarden en ook of vooral voelen welke keuze voor jou de beste is. Als dat een keuze is die afwijkend is, buiten de gebaande paden ligt, dan vergt het moed om jezelf en jouw keuze trouw te blijven.

De gebakken peren

Wat doe je als je een beslissing hebt genomen op basis van wat anderen hebben voorgesteld, geadviseerd en er gaat iets mis? Als je achteraf moet constateren dat je te gemakkelijk dat advies hebt opgevolgd, omdat je op de ander vertrouwde en dat later de verkeerde beslissing blijkt? Ook al bedoelde de ander het goed, het is zijn referentiekader en beleving, het zijn zijn normen en waarden, zijn doel en zijn visie. Het is zijn waarheid, die als je goed kijkt en voelt, wellicht niet de jouwe blijkt te zijn.

Jij zit met de gevolgen van jouw beslissing. Er is niemand die de gevolgen voor je draagt (hooguit je kinderen en kleinkinderen als je de principes van het systemisch werken met familieopstellingen hanteert). De gevolgen van al jouw beslissingen zijn voor jou.

Onthaasten

Zeker in deze tijd, waarin het lastig is vast te stellen wat waar is, en waarin beslissingen een grote impact kunnen hebben, is het goed om stil te staan bij jouw beslissingen. Hoe weet je dat je de beslissing zuiver neemt? Welke programma’s of overtuigingen en inprentingen uit je jeugd spelen een rol? Door welke koker kijk je? We hebben allemaal met tijd en wijlen last van een zogenaamde ‘kokervisie”. Dat is geen punt, als je er geen last van hebt (denkt te hebben) of je er bewust van bent en je kwetsbaar opstelt. Kun je loslaten wat de ander van je beslissing of van jou vindt? (zie ook het artikel “Wat is waarheid?“)

Vaar ik (misschien wel blind) op het advies van een ander, op wat mij gevraagd wordt te doen of laten en hoop ik dat het dan goed komt? Of vertrouw ik (voldoende) op mijn eigen inschatting, op mijn gevoel? Heb ik me voldoende verdiept in de achtergronden om een beslissing te kunnen nemen waar ik volmondig ‘ja’ of ‘nee’ op kan zeggen. Wat zijn mogelijke gevolgen (plussen en minnen) van mijn beslissingen en kan ik daarmee leven? Als het achteraf de verkeerde beslissing blijkt, kan ik mezelf dan in de spiegel aankijken en zeggen: “Ik heb gedaan wat ik kon. Ik heb de juiste beslissing genomen. Ik ben nog steeds blij met het besluit, ondanks de gevolgen.”

Bij twijfel (nog) niet doen

Elke beslissing is goed, zolang jij tevreden bent met jouw besluit en de consequenties, die soms pas een hele tijd later zichtbaar zijn. En weet je het niet zeker? Dan is mijn advies: hanteer het motto “bij twijfel niet doen”. Er is niks mis met wachten tot je zeker bent van je zaak. Vertraag en neem de tijd om tot een besluit te komen, zeker als de issue belangrijk voor je is. Sommige dingen zijn niet terug te draaien.

Als je voelt dat hier terrein te winnen is voor jou en je wilt daar nu mee aan de slag, beslis dan zelf op je gevoel of ik de juiste persoon ben om je hierbij te begeleiden.